Is seks tussen de oren niet gevaarlijker dan seks tussen de benen?
Ook al spreken we niets af. Ik daal de nacht die volgt en de nacht nadien de trap af. Erik zit dan al op me te wachten.
Tijdens die momenten samen bestaan enkel hij en ik.
Migraine had ervoor gezorgd dat ik die eerste ochtend niet tegelijk met hen aan de ontbijttafel verscheen. Wanneer ik ook de twee volgende dagen verstek laat gaan, wekt het bij Lieve niet de minste argwaan.
Na een laat ontbijt zoek ik mijn rustplaats bij de oude eik op. Daar slaap ik mijn uurtjes bij die ik ’s nachts door mijn bezoek aan de lounge mis.
Maar, mijn lichaam begint meer te verlangen dan aangekleed in een pluche zetel tegen Eriks hemd aan te leunen. Mijn dromen zijn de eerste die het mij vertellen. En mijn dromen liegen nooit.
Aan mijn verlangen toegeven kan ons op een eenrichtingsweg naar de ondergang van hun huwelijk brengen. Dat is toch wat ik wil. Waarom ga ik dan niet voluit?
Ben ik bang om mijn herwonnen vriendschap met Erik te verliezen? Hij heeft toegegeven dat hun huwelijk een puinhoop is. Maar wil hij weg uit die puinhoop? Hij houdt het al vijfentwintig jaar bij haar uit. Wat als hij na een debacle met mij toch weer voor haar kiest? Kan ik het tussen hem en mij niet beter puur houden?
Ik stel het nemen van een beslissing uit en bel Jan.
“Waarom vraag je het die Erik niet gewoon zelf?”
“Omdat ik niet weet of ik het recht heb hun relatie nog zieliger te maken dan ze al is.”
“Hoor ik daar een geweten knagen?”
Ik ben berucht om gewetenloos over alles en iedereen heen te denderen. Een eigenschap waarbij ik, volgens Jan, tegelijkertijd de zachte en eerlijke kantjes in mijn karakter sloop. Hij is één van de weinigen die mijn meedogenloosheid doorgrondt en op wie ik steeds terug kan vallen.
Hoeveel jaren houd ik mijn emoties al achter mijn pantser van harde tante verborgen? Zolang dat ik zelf niet meer weet of wat ik voel echt is of niet.
Ik heb bij het beantwoorden van Jans vraag zonder nadenken gereageerd. Mijn reactie is eerlijk. Zou die dikke ijskorst om mijn hart eindelijk ontdooien?
“Jij acht jezelf meer dan een ordinaire WOB-man. Is het niet,” zeg ik harder dan bedoeld om mijn gebroken stem te verdoezelen.
“Au. Welcome back, kleine macho meid.”
“Zo bedoelde ik het niet. Ik besef trouwens al langer dat die letters W.O.B. voor meer staan dan alleen maar Wippen, Ontbijten en Buiten.”
“Je maakt me nieuwsgierig.”
“Woelig Onderbewuste Bloot leggen.”
Het is niet voor het eerst dat Jan het deksel van mijn borrelende beerput open wrikt. Wanneer een gasbel aan de oppervlakte open barst, weet ik zelf nauwelijks te achterhalen welke gebeurtenis het gistingsproces veroorzaakt heeft. Erik en Lieve, is drek die al vijfentwintig jaar in mijn beerput pruttelt. In die voedingsbodem heb ik in de loop der jaren vele onverwerkte emoties gedumpt. Mijn over alles en iedereen heen razende zelf is de stank die vanaf de bodem opborrelt.
Maar ik blijk dus nog een geweten te hebben. Het heeft gesproken en ik ben van plan er rekening mee te houden.
Geen uur hou ik het vol. Mijn lichaam wil met Erik naar bed.
Is seks tussen de oren niet gevaarlijker dan seks tussen de benen? Bedrieg ik Lieve al niet door iedere nacht de pluche zetel met haar echtgenoot te delen? Maakt met hem naar bed gaan ‘het’ verschil?
Mijn herrezen geweten zet geen stap terug. Indien Erik evenzeer naar mij verlangt als ik naar hem dan zal hij wel naar mij toekomen, besluit ik en blijf in mijn appartement.
Tevergeefs wacht ik op de klop op de deur.
Zit Erik met dezelfde gewetensvraag als ik? Heeft hij Lieve nog nooit bedrogen?
Hij lijkt me de man niet die zonder slippertjes een uitgebluste relatie overleeft.
Beteken ik voor hem meer dan een slippertje?
Dat is het!
Natuurlijk. Een slippertje is louter seks.
Tijdens onze nachten samen zijn wij één zonder seks.
Seks tussen de oren, roept mijn hart. Wij ademen elkaar.
Bestaat de kans dat Erik het anders aanvoelt?
Neprelaties heb ik genoeg achter de rug om het onderscheid te kennen tussen een man die liefde faket en een man die echt iets voor me voelt.
Erik zijn liefde voor mij is echt.
Absoluut!
Tot in de vroege uurtjes lig ik wakker. Ik heb het idee nog maar net mijn ogen te hebben gesloten wanneer Inne vanuit haar kamer de woonkamer binnenstormt. Een simpele blik op de klok bevestigt dat er tussen mijn nachtelijke mijmering en dit ogenblik toch enkele uren verstreken zijn. Het is echter nog maar pril dag. Geen uur voor Inne om al uitgeslapen en aangekleed voor me te staan.
Over het algemeen stel ik geen vragen over haar plannen. In ruil voor die vrijheid vertelt zij achteraf meestal spontaan hoe en met wie ze de dag heeft doorgebracht.
Haar gedrag vanmorgen, alarmeert mij om toch naar haar plannen te informeren.
“Ik ga klimmen. Otis en Matt starten een workshop klimmen voor beginners. Ze willen Ulrike en mij vandaag een kleine initiatie geven. Als we het leuk vinden, kunnen we ons nog inschrijven.
En zeg nu niet nee, mam. Die jongens zijn ervaren instructeurs. Ze nemen enkel berekende risico’s.”
“Zoals mountainbiken met helm en vrijen met condoom.”
“Ja, precies. Jij kent hen al blijkbaar even goed als ik."
Haar pretoogjes vertellen meer dan zij zelf kwijt wil.
“Is er iets dat je mij vertellen moet, jongedame?"
“Niets wat jij moet weten."
“Inne?"
“Ik heb ze allebei eens geprobeerd."
Ze geniet ervan mij te choqueren.
“Gewoon voor de fun," probeert ze haar choquerende uitspraak te minimaliseren.
“Ben je met hen de koffer ingedoken? Met allebei? Tegelijkertijd?"
“Je hoeft niet zo hysterisch te doen. Ik neem toch de pil. En Matt en Otis nemen zoals ik al zei berekende risico’s, geen seks zonder condoom."
“Je speelt met mensen hun gevoelens Inne.”
“Hoort wie het zegt. Sinds wanneer hou jij daar rekening mee. Die uitstapjes van jou ’s nachts naar de bar zijn ook niet bepaald koosjer.”
Ze weet het. Liet Erik daarom vannacht niets van zich horen? Weten ook zijn kinderen en via hen Lieve het?
“Maak je niet ongerust, de anderen weten van niets.”
Van mijn verwarring gebruikmakend, kust ze me en vertrekt. Weer eens is ze erin geslaagd mijn aandacht van het eigenlijke probleem af te leiden om te kunnen doen waar zij zin in heeft.
Tijdens die momenten samen bestaan enkel hij en ik.
Migraine had ervoor gezorgd dat ik die eerste ochtend niet tegelijk met hen aan de ontbijttafel verscheen. Wanneer ik ook de twee volgende dagen verstek laat gaan, wekt het bij Lieve niet de minste argwaan.
Na een laat ontbijt zoek ik mijn rustplaats bij de oude eik op. Daar slaap ik mijn uurtjes bij die ik ’s nachts door mijn bezoek aan de lounge mis.
Maar, mijn lichaam begint meer te verlangen dan aangekleed in een pluche zetel tegen Eriks hemd aan te leunen. Mijn dromen zijn de eerste die het mij vertellen. En mijn dromen liegen nooit.
Aan mijn verlangen toegeven kan ons op een eenrichtingsweg naar de ondergang van hun huwelijk brengen. Dat is toch wat ik wil. Waarom ga ik dan niet voluit?
Ben ik bang om mijn herwonnen vriendschap met Erik te verliezen? Hij heeft toegegeven dat hun huwelijk een puinhoop is. Maar wil hij weg uit die puinhoop? Hij houdt het al vijfentwintig jaar bij haar uit. Wat als hij na een debacle met mij toch weer voor haar kiest? Kan ik het tussen hem en mij niet beter puur houden?
Ik stel het nemen van een beslissing uit en bel Jan.
“Waarom vraag je het die Erik niet gewoon zelf?”
“Omdat ik niet weet of ik het recht heb hun relatie nog zieliger te maken dan ze al is.”
“Hoor ik daar een geweten knagen?”
Ik ben berucht om gewetenloos over alles en iedereen heen te denderen. Een eigenschap waarbij ik, volgens Jan, tegelijkertijd de zachte en eerlijke kantjes in mijn karakter sloop. Hij is één van de weinigen die mijn meedogenloosheid doorgrondt en op wie ik steeds terug kan vallen.
Hoeveel jaren houd ik mijn emoties al achter mijn pantser van harde tante verborgen? Zolang dat ik zelf niet meer weet of wat ik voel echt is of niet.
Ik heb bij het beantwoorden van Jans vraag zonder nadenken gereageerd. Mijn reactie is eerlijk. Zou die dikke ijskorst om mijn hart eindelijk ontdooien?
“Jij acht jezelf meer dan een ordinaire WOB-man. Is het niet,” zeg ik harder dan bedoeld om mijn gebroken stem te verdoezelen.
“Au. Welcome back, kleine macho meid.”
“Zo bedoelde ik het niet. Ik besef trouwens al langer dat die letters W.O.B. voor meer staan dan alleen maar Wippen, Ontbijten en Buiten.”
“Je maakt me nieuwsgierig.”
“Woelig Onderbewuste Bloot leggen.”
Het is niet voor het eerst dat Jan het deksel van mijn borrelende beerput open wrikt. Wanneer een gasbel aan de oppervlakte open barst, weet ik zelf nauwelijks te achterhalen welke gebeurtenis het gistingsproces veroorzaakt heeft. Erik en Lieve, is drek die al vijfentwintig jaar in mijn beerput pruttelt. In die voedingsbodem heb ik in de loop der jaren vele onverwerkte emoties gedumpt. Mijn over alles en iedereen heen razende zelf is de stank die vanaf de bodem opborrelt.
Maar ik blijk dus nog een geweten te hebben. Het heeft gesproken en ik ben van plan er rekening mee te houden.
Geen uur hou ik het vol. Mijn lichaam wil met Erik naar bed.
Is seks tussen de oren niet gevaarlijker dan seks tussen de benen? Bedrieg ik Lieve al niet door iedere nacht de pluche zetel met haar echtgenoot te delen? Maakt met hem naar bed gaan ‘het’ verschil?
Mijn herrezen geweten zet geen stap terug. Indien Erik evenzeer naar mij verlangt als ik naar hem dan zal hij wel naar mij toekomen, besluit ik en blijf in mijn appartement.
Tevergeefs wacht ik op de klop op de deur.
Zit Erik met dezelfde gewetensvraag als ik? Heeft hij Lieve nog nooit bedrogen?
Hij lijkt me de man niet die zonder slippertjes een uitgebluste relatie overleeft.
Beteken ik voor hem meer dan een slippertje?
Dat is het!
Natuurlijk. Een slippertje is louter seks.
Tijdens onze nachten samen zijn wij één zonder seks.
Seks tussen de oren, roept mijn hart. Wij ademen elkaar.
Bestaat de kans dat Erik het anders aanvoelt?
Neprelaties heb ik genoeg achter de rug om het onderscheid te kennen tussen een man die liefde faket en een man die echt iets voor me voelt.
Erik zijn liefde voor mij is echt.
Absoluut!
Tot in de vroege uurtjes lig ik wakker. Ik heb het idee nog maar net mijn ogen te hebben gesloten wanneer Inne vanuit haar kamer de woonkamer binnenstormt. Een simpele blik op de klok bevestigt dat er tussen mijn nachtelijke mijmering en dit ogenblik toch enkele uren verstreken zijn. Het is echter nog maar pril dag. Geen uur voor Inne om al uitgeslapen en aangekleed voor me te staan.
Over het algemeen stel ik geen vragen over haar plannen. In ruil voor die vrijheid vertelt zij achteraf meestal spontaan hoe en met wie ze de dag heeft doorgebracht.
Haar gedrag vanmorgen, alarmeert mij om toch naar haar plannen te informeren.
“Ik ga klimmen. Otis en Matt starten een workshop klimmen voor beginners. Ze willen Ulrike en mij vandaag een kleine initiatie geven. Als we het leuk vinden, kunnen we ons nog inschrijven.
En zeg nu niet nee, mam. Die jongens zijn ervaren instructeurs. Ze nemen enkel berekende risico’s.”
“Zoals mountainbiken met helm en vrijen met condoom.”
“Ja, precies. Jij kent hen al blijkbaar even goed als ik."
Haar pretoogjes vertellen meer dan zij zelf kwijt wil.
“Is er iets dat je mij vertellen moet, jongedame?"
“Niets wat jij moet weten."
“Inne?"
“Ik heb ze allebei eens geprobeerd."
Ze geniet ervan mij te choqueren.
“Gewoon voor de fun," probeert ze haar choquerende uitspraak te minimaliseren.
“Ben je met hen de koffer ingedoken? Met allebei? Tegelijkertijd?"
“Je hoeft niet zo hysterisch te doen. Ik neem toch de pil. En Matt en Otis nemen zoals ik al zei berekende risico’s, geen seks zonder condoom."
“Je speelt met mensen hun gevoelens Inne.”
“Hoort wie het zegt. Sinds wanneer hou jij daar rekening mee. Die uitstapjes van jou ’s nachts naar de bar zijn ook niet bepaald koosjer.”
Ze weet het. Liet Erik daarom vannacht niets van zich horen? Weten ook zijn kinderen en via hen Lieve het?
“Maak je niet ongerust, de anderen weten van niets.”
Van mijn verwarring gebruikmakend, kust ze me en vertrekt. Weer eens is ze erin geslaagd mijn aandacht van het eigenlijke probleem af te leiden om te kunnen doen waar zij zin in heeft.
Wil je naar het volgende hoofdstuk? Klik op de rechtse foto. Terug naar het overzicht, klik op de linkse foto