Hersensprokkels.
's Avonds in bed kan ik soms de slaap niet vatten. Dan ligt er in mijn hersenen een sprokkelventje op de loer. Wat er tijdens de dag gebeurde verzamelt hij in woorden. Het geroezemoes dat daarbij gepaard gaat, houdt me uit mijn slaap. Dan plots moet het lampje aan en begint mijn hand te schrijven.
De onderstaande gedichten zijn sprokkels uit die nachten.
Mijn jongste gedichten zijn via onderstaande link te lezen op mijn facebookpagina:
https://www.facebook.com/LizeLiesbethNieuwe gedichten over mijn moeder zullen hieronder op deze pagina altijd hun bijzondere plaatsje behouden.
|
Mijn moeder
Sinds enkele jaren is het duidelijk dat mijn moeder door dementie getroffen wordt. Het maakt indruk op ons allen. Hoe haar veranderende zelf mij treft, weet ik soms in woorden te vatten. Het is mijn manier van verwerken.
Lang heb ik getwijfeld of ik deze gedichten hier onder een aparte noemer plaatsen zou. Omdat ik het belangrijk vind om het taboe, dat dementie toch nog is, te doorbreken, durf ik er hier deze speciale aandacht aan te geven.
Lang heb ik getwijfeld of ik deze gedichten hier onder een aparte noemer plaatsen zou. Omdat ik het belangrijk vind om het taboe, dat dementie toch nog is, te doorbreken, durf ik er hier deze speciale aandacht aan te geven.
2014
2015
Sinds 22 december 2014 verblijft mijn moeder in een woonzorgcentrum. Daar kregen we de mogelijkheid om haar kamer met persoonlijke spullen in te richten. Aan de muur hangt een handwerkje van twee herten in het bos. Het is een werkje dat mijn vader borduurde toen hij nog met mijn moeder verkering had.
Thuis heb ik het altijd in de huiskamer aan de muur weten hangen.
Toen had het voor mijn moeder al een bijzondere waarde, nu is dat niet anders.
Januari
Februari
April
Juni
November
2016
juli
Augustus
2017
Februari
Juli
2018
Maart
April
Mei
Juni 2018
Op 13 juni 2018 is moeke overleden.
Hoewel het verwacht was, vertrok ze toch plots.
Ze is weer thuis gekomen bij haar mama en papa naar wie ze reeds jaren op zoek was en die haar in haar wereld met dagelijkse bezoekjes en cadeautjes vereerden.
Afscheidsbrief aan moeke
Vele herinneringen staan op foto's andere zitten in ons geheugen.
Foto of herinnering, ze wisselen doorheen de jaren van kleur en krijgen een andere betekenis. De foto of de herinnering blijft dezelfde maar wat je ziet of liever wat je kan zien of wil zien, verandert doorheen de jaren.
Foto of herinnering, ze wisselen doorheen de jaren van kleur en krijgen een andere betekenis. De foto of de herinnering blijft dezelfde maar wat je ziet of liever wat je kan zien of wil zien, verandert doorheen de jaren.
Een foto van jou moeke met Jo op schoot was in onze kindertijd een doodgewone foto tussen de vele anderen in de koekendoos. En dat bleef hij tot we zagen welke boodschap hij met zich meedraagt.
Jij moeke als zorgzame moeder, hoopvol met idealen. Jouw lach streelt zijn huid. Jouw lippen prevelen lieve woordjes. Je zingt voor je kleine wonder. Jouw ogen omarmen die kleine jongen, uit jouw schoot geboren, in jouw schoot verwekt.
Jouw geluk is compleet, ook al behoren de uren van de dag en de nacht jou niet meer toe en is het nu je kleine jongen die je leven bepaalt.
Hij mag het allemaal.
Jij zal over hem waken. Jij zal voor hem zorgen. Bij jou is hij veilig.
Jij was een zorgzame moeder. Alles in dienst van je man en je kroost. In alles wat je deed streefde je naar perfectie. Uit werken gaan combineren met je huishouden en drie opgroeiende kinderen was dan ook geen sinecure. Je werd een overbezorgde moeder, angstig en streng.
Jij moeke als zorgzame moeder, hoopvol met idealen. Jouw lach streelt zijn huid. Jouw lippen prevelen lieve woordjes. Je zingt voor je kleine wonder. Jouw ogen omarmen die kleine jongen, uit jouw schoot geboren, in jouw schoot verwekt.
Jouw geluk is compleet, ook al behoren de uren van de dag en de nacht jou niet meer toe en is het nu je kleine jongen die je leven bepaalt.
Hij mag het allemaal.
Jij zal over hem waken. Jij zal voor hem zorgen. Bij jou is hij veilig.
Jij was een zorgzame moeder. Alles in dienst van je man en je kroost. In alles wat je deed streefde je naar perfectie. Uit werken gaan combineren met je huishouden en drie opgroeiende kinderen was dan ook geen sinecure. Je werd een overbezorgde moeder, angstig en streng.
Toen jouw ziekte jou belaagde werd het perfectionisme alleen maar aangescherpt. Dat je niet meer wist wat je hoorde te weten, maakte je bang. De ankerpunten van jouw leven verloren één na één hun grip. Je weigerde te falen en iedere mislukking maakte jou wanhopiger.
De tijd werd een dief. Alles wat je zo vertrouwd was werd je vreemd. Er rezen zoveel vragen zonder antwoorden. Voor jou, voor vake, voor ons. Je werd verward, eenzaam en verdrietig. Troostend sloegen we een arm om je schouder heen. Maar meer dan sussen was het niet want helen konden we het niet.
De tijd werd een dief. Alles wat je zo vertrouwd was werd je vreemd. Er rezen zoveel vragen zonder antwoorden. Voor jou, voor vake, voor ons. Je werd verward, eenzaam en verdrietig. Troostend sloegen we een arm om je schouder heen. Maar meer dan sussen was het niet want helen konden we het niet.
Maar het verliezen van de controle over je brein, leerde ons een ander moeke kennen. Weg viel de controle die je humor vergalde. Weg viel de angst die je boosheid ontketende. Weg vielen vele frustraties. Je nam ons mee in je wereld van eindeloze verhalen, onontwarbare verhalen, grappige verhalen. Je acteerde en verzon je eigen eenakters.
Het wegvallen van je kopzorgen om ons maakte plaats om samen met jou te zingen en te dansen en om soms zo dicht bij elkaar te zijn dat we van gelukzaligheid in elkaars armen vielen en verheugd waren om wat ons overkwam.
Het wegvallen van je kopzorgen om ons maakte plaats om samen met jou te zingen en te dansen en om soms zo dicht bij elkaar te zijn dat we van gelukzaligheid in elkaars armen vielen en verheugd waren om wat ons overkwam.
Moeke,
we hebben samen Gelachen en Gehuild,
Gezongen en Geluisterd ,
Gegeven en Gekregen,
Genoten en Getroost…
Ja, veel met G.
Nu is het stil en begint alles met de H, de H van Herinnering.
we hebben samen Gelachen en Gehuild,
Gezongen en Geluisterd ,
Gegeven en Gekregen,
Genoten en Getroost…
Ja, veel met G.
Nu is het stil en begint alles met de H, de H van Herinnering.